Over het groene ventieldopjes initiatief
Opeens stond hij daar. Op een kruispunt tussen Saint-Alexandre en Carsan in de Languedoc. Of hij ons misschien kon helpen, luidde de vriendelijke vraag in het Frans. Ja graag, was ons antwoord. We stonden niet voor niks met een Michelin-kaart in onze handen. Te kijken waar we ook al weer naar toe moesten. De Franse wielrenner zag ons discussiëren, klikte zijn voeten uit de pedalen hielp ons op weg. Waar wilden jullie naar toe? Carsan? Dan kunnen jullie het beste doorrijden en bij de tweede afslag linksaf gaan. Dan komen jullie er vanzelf.
Het gebaar was zo simpel, maar wij Nederlandse fietsers stonden versteld van zoveel vriendelijkheid. In België, zo ervoeren wij aan den lijve, maken automobilisten graag een wijde boog om fietsers heen. En in Duitsland laten sommige bestuurders je hoffelijk voorgaan als ze eigenlijk zelf voorrang hadden. Dan hoef je niet onnodig in de remmen te knijpen. Maar een collega-fietser die ongevraagd afstapte om de weg te wijzen, was nieuw. Kan dat niet in Nederland, vroegen we ons na het bewuste tochtje op het terras van ons vakantiehuisje voor de zoveelste keer af. Een beetje beleefdheid in de fietswereld brengen. In Nederland praat je op zondagochtend tegen een muur als je tegemoetkomende fietsers een vriendelijke goedemorgen wenst. Hier toeteren automobilisten wielrenners eenvoudig van de weg af.. Of krijgen ze ongevraagd een vinger vanuit het amateurpeloton. Nee, heel erg vriendelijk gaat het er niet aan toe in de fietswereld.
Dat moet anders kunnen, besloten we daar op dat Franse terras. Ik fiets vriendelijk, zo moest ons initiatief gaan heten. Simpel, eenvoudig zonder al te veel poeha. Het doel? Het imago van de wielertoerist verbeteren door vriendelijker te fietsen en je aan drie stelregels te houden: sociaal fietsen, met respect voor het milieu en de verkeersregels. Hoe moeilijk kan het zijn? Vanaf nu moet dat de norm worden. Wij hebben genoeg van het geruzie tussen wielrenners en automobilisten, tussen bewoners van mooie routes en de gebruikers van de weggetjes. Vanaf nu fietsen wij vriendelijk of fietsen wij niet.
En als het aan ons ligt, fietst heel Nederland in de toekomst op een vriendelijke manier. Wie wil er bij een kleine groep asociale wielrenners horen die het verpest voor de grote meute goedwillenden? Niemand! Daarom hebben we een symbool gezocht dat alle vriendelijke fietsers met elkaar verbindt. Een keurmerk voor iedereen die zich wel aan de normale gedragsregels houdt. Ook als hij op zijn of haar fiets stapt. Het resultaat van de zoektocht? Groene ventieldopjes. Twee stuks om precies te zijn. Eentje voor in de voorband en eentje voor in de achterband. Een subtiel teken waarmee vriendelijke fietsers aangeven: tot hier en niet verder. Een symbool dat vriendelijke fietsers moet verbinden.
Ik fiets vriendelijk. Want de sport is veel te mooi om kapot te laten maken.
Jesse Linssen & Michiel Goertzen